29 november

Verslag vakantie naar Fuerteventura

27 november
Om 14.45 uur vliegen we dus op ons gemak opstaan, naar Mijdrecht, inladen en op naar Rozenburg waar we auto parkeren. Op n og geen tien meter afstand van de auto is de shuttleplaats en binnen vijf minuten komt een oranje busje aangereden waarmee we samen met vier andere passagiers naar Schiphol rijden. Dat duurt gen vijf minuten. We checken direct in want dan ben je van de koffers af. Worden wel gefouilleerd, de koffer gecontroleerd en o wat zijn ze aardig.

Het ergste hebben we gehad, nemen een plekje in bij starbucks voor een kop koffie en een pecanbrownies en zo vergaat er een half uur alvorens we langzaam in de richting van de gate gaan D83, het einde van de wereld maar we hebben de tijd. We zitten als eerste in de wachtruimte, worden geïnterviewd door een studente over de tevredenheid van vliegveld, de klantvriendelijkheid etc. aan het eind van het liedje werd zij geïnterviewd en stelden wij de vragen.
Het vliegtuig staat klaar en onze koffers staan te wachten op een plekje in het laadruim. En dan mogen ook wij naar onze plek. De groene mensjes van Transavia heten ons hartelijk welkom, er wordt nog wat geteld, gezocht naar ene Santos en als die niet verschijnt gaan de deuren dicht en vertrekken we.

We hebben een vlucht te gaan van vier uur en een kwartier en als het meezit kunnen we wat tijd inlopen. We worden gewaarschuwd voor een harde wind op de kop van het vliegtuig, dus riemen vast.
Zo nu en dan is er turbulentie en komen we in luchtzakken terecht maar het valt mee. Een half uur voor de landing wordt er aangegeven dat er prachtige luchten te zien zijn waar zelfs de piloot en zijn co van onder de indruk zijn.

De landing wordt ingezet en het vliegtuig heeft heel veel last van de keiharde wind veroorzaakt door een regenbui. En als we nog ongeveer tien seconden te dalen hebben maakt het vliegtuig een doorstart en schiet de lucht weer in. We kijken om ons heen, de piloot informeert ons en vertelt dat ze enorm hard hebben moeten werken maar dit een gangbare procedure is. En zo vliegen we een rondje om het vervolgens een tweede keer te proberen. Dit keer gaat het goed. Hoewel het vliegtuig nog flink schommelt en schokt landen we en het vliegtuig moet enorm in de remmen om tijdig tot stilstand te worden gebracht. Iedereen haalt opgelucht adem. De laatste minuten voor de landing was het doodstil in het vliegtuig.
De piloot staat bij de cockpit en groet iedereen. Het was spannend en het is gelukkig goed afgelopen.

Nu op zoek naar de bagageband, onderweg naar het toilet, de koffers komen al binnen. Nu naar Hertz voor het ophalen van de auto. En terwijl we wachten komt de hostess van Sunweb aanlopen met de informatie over de bungalow, de sleutels ed.

De autosleutels worden verstrekt, de auto, een Fiat 500L, opgehaald en dan in de stromende regen door een aardedonkere omgeving op zoek naar de bungalow, veertig kilometer verderop. Er is geen verlichting en er is niet te zien wat er naast de weg aanwezig is.

Naast de voordeur van de bungalow moet een kastje hangen waar met het intoetsen van de code de sleutel te beschikking komt maar het is aardedonker en bij de deur vinden we niets. We zoeken en zoeken totdat er een jeep stopt, de beheerder van de bungalow. Hij helpt ons naar binnen. Een grote bungalow met meer dan voldoende ruimte, hoewel de keuken wel iets kleiner dan op het plaatje van Sunweb. We verdelen de kamers, pakken een en ander uit en gaan dan snel op zoek naar iets te eten en te drinken. Veel is er niet, de supermarkt is al dicht. We stappen de enige eettent in die open is en verwachten niet veel van het eten. Buiten een stel surflui is er niemand aanwezig. We bestellen een groot glas drinken en bestellen ene maaltijd. En die mocht er zijn. We hebben heerlijk gegeten.

Om elf uur rijden we weer naar huis, driehonderdmeter verderop, pakken de laatste spullen uit, poetsen de tanden en rollen ons bed in. Het was een lange enerverende dag.
Hallo Fuerteventura, here we are!