15 oktober

15 oktober

Om half zes staan we op voor een lange reis van 200 km met diverse stops. Johnson heeft onze koffers al opgehaald en aan de oever gezet. Het regent licht maar ondanks dat is het warm. Het wordt langzaam licht en het Toba meer doemt weer op. Het is hier echt prachtig, we kijken met heel veel plezier terug op deze dagen.
Oma Tobing zullen we wel niet meer zien want ze heeft ons gisteravond al een goede reis gewenst. Daarbij gaf ze de opdracht dat we vooral moesten genieten want we hebben er heel lang voor gespaard. Het Nederlands Indonesisch klinkt zo leuk. Oma heeft het goed geregeld.
Tijdens het ontbijt is de groep vrouwen van het verjaardagsfeest al aanwezig en zijn weer aan het bidden en zingen.
Na het ontbijt gaan we aan boord waar de koffers al weer keurig op zijn plaats zijn gezet en verlaten Samosir eiland.
We kijken nog eens om en verzuchten. Het was fijn op het Samosir eiland.

We rijden langs dorpen en plantages met enorme rijstvelden waar we prachtige foto´s kunnen maken. Op het hoogste punt met een geweldig uitzicht kunnen we een foto maken. Vervolgens stoppen we bij een koffie, ananas en salatplantage. Een dame laat ons zien hoe je op vakkundige wijze met een kapmes een ananas te lijf gaat. In mum van tijd staan we allemaal met een schijf ananas in ons handen en genieten. Dit is zo veel lekkerder dan te vroeg gekapte ananassen die wij gewend zijn. Ze zijn honingzoet.

Het toilet daarentegen was wat minder maar dat is op veel plekken het geval. Je mag blij zijn als er water is. Van toiletpapier hebben ze vaak al helemaal niet gehoord en doortrekken gebeurd met een steelpan water. Nou ja, het werkt.

We laten de ananassen achter ons en rijden naar een Batakdorp waar we een Batak huis waar nog mensen in wonen mogen bekijken. Het gezin verbouwt rijst en de voorraad van 2000 kilo staat in de Batak woning. Dat betekent dat die houten vloertjes goed stevig zijn. Onder de woning wonen de dieren, en in het achterhuis het gezin wat daar een keuken en twee slaapkamers heeft. Koken doen ze buiten. Het is er zo gezellig.Aan de achterkant van het huis is een veranda gebouwd waar je heerlijk kunt zitten. Wat leuk was dit.

De volgende stop is op een enorme groente, fruit en vismarkt. De mensen zijn er aardig en we proeven de kaki, wat smaakt als een appel. Op de markt zitten vrouwen van elke leeftijd, terwijl de oudste in een hoekje sloom om zich heen zit te kijken maar wel inde gaten houdt wat de andere vrouwen zeggen en doen heeft de jongste vrouw haar kind in een geknoopte doek aan de weegschaal gehangen. Hoe vindingrijk is dat!.
Bij een van de kraampjes zit het fruit helemaal vol met vliegjes .Hoe zo ziek worden?

Naast de markt is een cafe waar we even iets kunnen drinken en natuurlijk naar het toilet. We besluiten om elk toilet te beoordelen. Theo vertrekt als eerste en komt terug met de mededeling “ een weinig verschrikkelijk”. Maar, ze kon door naar de ANWB. We nemen de helft van ons drinken mee voor onderweg want we moeten door. We gaan naar een pindabranderij. Hier zitten een aantal jonge mannen onder een afdak op een krukje naast een enorme wok op heet vuur. In de wok zit een laag zand waar de pinda’s op worden gegooid. Deze worden omgeschept totdat de pinda’s gaar waren. Dat duurt ongeveer drie uur. Dat levert de jongens 10.000 rupia op 0,80 eurocent. Het werk is loodzwaar en snikheet. Theo doet een poging en neemt het werk over. Een minuut later staakt hij, het is genoeg geweest, het is te zwaar.

Aan de andere kant van de weg wordt nog zwaarder werk uitgevoerd. Twee vrouwen zitten in kleermakerszit op een kleed waarop een zak pinda’s is uitgespreid. Een voor een bekijken ze de pinda’s en sorteren ze vervolgens. Het gaat eigenlijk op de automatische piloot. Ze staren meer dan dat ze echt kijken en toch denk ik dat ze zo getraind zijn dat ze alles goed sorteren. Het lijkt ons geestdodend werk maar ze hebben wel een inkomen.
In het naastgelegen winkeltje kopen we nog wat pindablokjes. En we rijden door naar het dorp waar we de lunch kunnen gebruiken.

Midden in een stadje ligt een klein restaurant. De tafel staat voor ons gedekt en dit keer geen buffet maar alles wordt in schalen opgediend. De ene na de andere schaal wordt neergezet. En hoewel we nog vol zitten van het ontbijt, maken we toch het meeste soldaat.
Na afloop gaan we nog even naar het toilet. Deze bevindt zich in de keuken. Dat geeft een andere kijk op eten want naast het toilet staat er ook een fiets en opslag.

De bus staat pal voor de deur, we hoeven alleen maar in te stappen en hij brengt ons naar de zwavelbronnen. We klauteren naar boven en al snel zien we de resultaten van wat zwavel doet met de grond en het steen. Het groen is zo intens in zoveel verschillende schakeringen dat je er naar kunt blijven kijken. In twee kratervormige bekkens hebben zich warmwaterbronnen gevormd, met een temperatuur van 80 graden. Daar spring je niet zo maar in. Wel even voelen natuurlijk. We staan nog een tijd te genieten en moeten dan terugkeren naar de bus. Dus nog een laatste foto, waarschijnlijk allemaal dezelfde, en dan dalen we weer af naar beneden om door te rijden naar de wierookplantage.

Van de bomen van de wierook wordt een stuk schors weggesneden waardoor de boom gaat bloeden. Daarna komen na verloop van tijd de kleine stukjes wierook te voorschijn. Deze stukjes worden weggesneden en gekookt om vervolgens te worden gebruikt. Interessant. Van hieruit is het nog vier uur rijden naar het hotel. Het wordt een ander hotel maar het wordt luxe. De kwaliteit van de weg varieert van heel goed tot verschrikkelijk slecht. De bus verdwijnt in kuilen en schommelt als een schip op zware zee. Dan voelen we dat de bus anders reageert. We rijden op vierkante wielen. Bij het hotel aangekomen blijkt dat er een groot aantal stenen tussen de dubbele achterwielen van de bus is vast komen te zitten.

Het “ luxe” hotel is wat minder luxe dan we verwachten. Maar we vermaken ons wel. De koffers komen naar de kamer en we draaien de waterkraan open. Dat was de eerste minuten rood van de roest. De kranen hingen los, de stopcontacten werkten wel, of niet. Maar ja. We eten warm in het hotel want er is in het gehele stadje verder niets aanwezig.

Daarna gaan we lekker douchen en naar bed want om 05.30 uur gaat de wekker.

Klant tevreden