21 oktober
Door: edith
Blijf op de hoogte en volg Fred en Edith
31 Oktober 2013 | Indonesië, Denpasar
21 oktober
En ook vandaag gaat de werker om 04.45 uur. Haar wassen, koffers afsluiten en om 05.15 uur worden deze op de gang gezet. Want zelf mogen we niets doen, daar zijn de kofferjongens voor.
Om 05.30 uur melden we ons present, nemen een ontbijtpakket in ontvangst. Er is geen tijd om te ontbijten want we reizen per trein en die moeten we halen. Hij gaat nl maar twee keer per dag en in de eerste trein zijn plaatsen voor ons gereserveerd. We gaan naar Jokjakarta en de reis met de trein duurt ongeveer zes en half uur.
We lopen naar het perron en het is al erg warm dus pelan pelan (rustig). De trein staat al klaar en we kunnen instappen. Het is een oude trein maar als het gaat om comfort dan winnen ze het van de NS. De voetsteunen kunnen in alle standen worden gezet. De rugleuning kan tot in lig- stand worden gebracht De stoel kan gedraaid worden zodat je met de buren achter je in gesprek kunt, kortom erg comfortabel. We rijden door een wisselend landschap, waarbij vlak langs het enkele spoor ook weer mensen wonen. Het blijft bijzonder wat voor plekken mensen zoeken om te kunnen wonen. De huisjes staan op maximaal vijf meter van het spoor en vier keer komt er een trein langs, hard toeterend om iedereen te waarschuwen. Het is heel gewoon, de mensen gaan rustig door met waar mee ze bezig zijn. Sommige kindjes zwaaien en een ander kleintje staat enthousiast te springen bij het zien van de trein. We rijden langs plantages en sawa’s en diepe valleien. Vanuit de trein genieten we hier van. Het maken van foto’s vanuit de trein is geen succes. De kunststof ramen zijn bekrast of mat- gepoetst.
Op een aantal stationnetjes wordt gestopt. De verkopers schieten op de binnenrijdende trein af. Een enkeling met foto’s van zijn kindjes om de noodzaak van iets van hem te kopen duidelijk te maken.
Een uur later dan gepland komen we aan in jokjakarta waar het 37 graden is. We sukkelen naar de bus die voor ons gereed staat en rijden door de drukke stad naar het hotel. En dat hotel was super de luxe. We hebben er nu toch al een aantal gezien maar deze wint het, wat mij betreft. Vanuit de slaapkamer met kingsize bed lopen we onze veranda op om van daaruit door te lopen naar het zwembad. We schieten direct in de zwemkleding en trekken een paar baantjes. Dit is het paradijs.
Dan gaan we op zoek naar een restaurant waarbij we door de drukke straat lopen, nog even pinnen ( we zijn weer miljonair), en dan oversteken. Daar staan van die mannetjes voor, want alleen oversteken is vragen om problemen, dat zou neer komen op zelfmoord.
Als we lekker hebben gegeten lopen we langzaam terug naar het hotel. Het is zoveel warmer in Jokjakarta dan in Bandung. Na het eten voelt Fred zich niet lekker en gaat met een paar pilletjes zijn bedje in. Morgen zal alles weer goed zijn.
Klant tevreden.
En ook vandaag gaat de werker om 04.45 uur. Haar wassen, koffers afsluiten en om 05.15 uur worden deze op de gang gezet. Want zelf mogen we niets doen, daar zijn de kofferjongens voor.
Om 05.30 uur melden we ons present, nemen een ontbijtpakket in ontvangst. Er is geen tijd om te ontbijten want we reizen per trein en die moeten we halen. Hij gaat nl maar twee keer per dag en in de eerste trein zijn plaatsen voor ons gereserveerd. We gaan naar Jokjakarta en de reis met de trein duurt ongeveer zes en half uur.
We lopen naar het perron en het is al erg warm dus pelan pelan (rustig). De trein staat al klaar en we kunnen instappen. Het is een oude trein maar als het gaat om comfort dan winnen ze het van de NS. De voetsteunen kunnen in alle standen worden gezet. De rugleuning kan tot in lig- stand worden gebracht De stoel kan gedraaid worden zodat je met de buren achter je in gesprek kunt, kortom erg comfortabel. We rijden door een wisselend landschap, waarbij vlak langs het enkele spoor ook weer mensen wonen. Het blijft bijzonder wat voor plekken mensen zoeken om te kunnen wonen. De huisjes staan op maximaal vijf meter van het spoor en vier keer komt er een trein langs, hard toeterend om iedereen te waarschuwen. Het is heel gewoon, de mensen gaan rustig door met waar mee ze bezig zijn. Sommige kindjes zwaaien en een ander kleintje staat enthousiast te springen bij het zien van de trein. We rijden langs plantages en sawa’s en diepe valleien. Vanuit de trein genieten we hier van. Het maken van foto’s vanuit de trein is geen succes. De kunststof ramen zijn bekrast of mat- gepoetst.
Op een aantal stationnetjes wordt gestopt. De verkopers schieten op de binnenrijdende trein af. Een enkeling met foto’s van zijn kindjes om de noodzaak van iets van hem te kopen duidelijk te maken.
Een uur later dan gepland komen we aan in jokjakarta waar het 37 graden is. We sukkelen naar de bus die voor ons gereed staat en rijden door de drukke stad naar het hotel. En dat hotel was super de luxe. We hebben er nu toch al een aantal gezien maar deze wint het, wat mij betreft. Vanuit de slaapkamer met kingsize bed lopen we onze veranda op om van daaruit door te lopen naar het zwembad. We schieten direct in de zwemkleding en trekken een paar baantjes. Dit is het paradijs.
Dan gaan we op zoek naar een restaurant waarbij we door de drukke straat lopen, nog even pinnen ( we zijn weer miljonair), en dan oversteken. Daar staan van die mannetjes voor, want alleen oversteken is vragen om problemen, dat zou neer komen op zelfmoord.
Als we lekker hebben gegeten lopen we langzaam terug naar het hotel. Het is zoveel warmer in Jokjakarta dan in Bandung. Na het eten voelt Fred zich niet lekker en gaat met een paar pilletjes zijn bedje in. Morgen zal alles weer goed zijn.
Klant tevreden.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
