28 oktober
Door: edith
Blijf op de hoogte en volg Fred en Edith
04 November 2013 | Nederland, Nootdorp
28 oktober
Nadat ik een hele dag ziek ben geweest, sta ik fris maar iets minder fruitig op. We gaan naar de Tanah Lot. Hiervoor worden we om 14.00 uur opgehaald. We gaan eerst naar de koninklijke tempel Taman Ayan van het Mengwi rijk. De tempel is aan de buitenzijde van de stad gelegen in een mooi aangelegde tuin. Aan de buitenzijde zijn visvijvers aangelegd. Door de poort die bestaat uit twee stenen ornamenten muren die los van elkaar staan, het symbool voor vrouwelijk, lopen we het park in. Het is aangenaam stil, wat een rust heerst hier en wat is het mooi. De rood- groene crottons steken mooi af tegen het grijs van de muren en de beelden. We lopen in ons aangeleerde tempo doeloe de tempel rond. Wat worden de tuinen overal toch goed bijgehouden. Of je nu bij een tempel komt of op een tuin in een hotel, je kunt niemand betrappen op slecht onderhoud van de planten en bomen. Bij de ingang terug gekomen zien we een vrouw een offer voorbereiden. Dat bestaat uit fruit en groente, een koekje en wat bloemen, een stukje stof, kortom alles wat je als mens gebruikt schenk je ook als offer. De hele schaal zet de vrouw op haar hoofd en ze wandelt met kleine pasjes naar de plekken waar ze de offers neerlegt. Dit zal vandaag nog zeker twee keer worden herhaald. Een mooi stukje Indonesië.
We laten de tempel achter ons en rijden op weg naar de Tanah Lot naar de apentempel Alas Kedaton Monkey forrest. Hier leven zo´n 500 makaken in vrijheid. We worden rondgeleid door een gids (elke twee personen 1 gids), gewapend met een stok om eventuele vervelende aapjes op afstand te houden. We kopen een zakje doppinda’s en dan is de beer los. Ze hebben natuurlijk allang door dat we iets te eten bij ons hebben en komen dichterbij. Ineens zit er een makaak op mijn schouder en bedelt om een pinda, hij was heel lief. Uiteindelijk springt hij op de grond, gaat op mijn voet zitten en houdt me met armen en benen vast zodat ik niet weg kan. We bieden een pinda aan maar dat heeft hij door. Hij steekt een vinger uit om de pinda aan te pakken maar laat me niet los. De tweede poging bestond er uit om de pinda op iets grotere afstand aan te bieden wat hem niets deed. Hij hield vast. De derde poging werkte. We stoppen tegelijkertijd in handen en voeten een pinda waardoor hij los laat en ik er vandoor kan. Hij was wel heel lief en zijn lijfje en zijn vingertjes voelden zacht en warm aan.
De apentempel heeft meerdere makaken - families als bewoner. Ze verdedigen hun territorium. Met een hoop geschreeuw en geblaas proberen ze te imponeren en de andere familie op afstand te houden.
Er waren ook hele kleine jonge aapjes van niet meer dan 25 cm groot. Ze komen net uit het ei. Naar elkaar doen ze heel stoer om vervolgens snel de bescherming van hun moeder weer te zoeken.
Na het bezoek worden we automatisch meegenomen naar het winkeltje van de gids waar we, na heel veel gedoe over een lawaaihemd, naar de bus gaan met een houten aap.
Het is al wat later in de middag als we aankomen bij de Tanah Lot tempel aankomen, die in de zee is gelegen. Om er te komen moet je door het water lopen. We hopen dat we een mooie zonsondergang te zien krijgen en tot die tijd kijken we mensen. Iedereen zoekt het beste plekje voor de mooiste foto. Het is scharrelen en schuiven geblazen.
Een half uur voor zonsondergang komen er twee groepen mannen en vrouwen naar de tempel gelopen. Mannen in het wit met witte hoofdtooi, vrouwen in witte blouse met mooie sarong en een bloem in hun haar. We zijn benieuwd of ze het water in zullen gaan en de tempel zullen betreden. We houden de adem in. Vlak voor het water houden ze stil en brengen hun offer. Hierna verdwijnen ze weer zoals ze gekomen zijn, rustig en tevreden. Ze laten ons achter met de ondergaande zon. De zon, die niet onderging in zee, maar net boven zee in de wolken verdween. Een enkele keer komt de rood geworden zon nog door de wolk heen en dan is het voorbij. Het is donker en tijd om terug te gaan naar het hotel.
Als we gaan eten met Dorry en Theo komen we Alfred en Terry tegen in het restaurant. Alfred is wezen duiken en heeft een fantastische dag gehad. Hij is er helemaal vol van en verteld dat in geuren en kleuren. Terry is met Marian, Jan en de boys op pad geweest en ook zij hadden een leuke dag.
Klant tevreden.
Nadat ik een hele dag ziek ben geweest, sta ik fris maar iets minder fruitig op. We gaan naar de Tanah Lot. Hiervoor worden we om 14.00 uur opgehaald. We gaan eerst naar de koninklijke tempel Taman Ayan van het Mengwi rijk. De tempel is aan de buitenzijde van de stad gelegen in een mooi aangelegde tuin. Aan de buitenzijde zijn visvijvers aangelegd. Door de poort die bestaat uit twee stenen ornamenten muren die los van elkaar staan, het symbool voor vrouwelijk, lopen we het park in. Het is aangenaam stil, wat een rust heerst hier en wat is het mooi. De rood- groene crottons steken mooi af tegen het grijs van de muren en de beelden. We lopen in ons aangeleerde tempo doeloe de tempel rond. Wat worden de tuinen overal toch goed bijgehouden. Of je nu bij een tempel komt of op een tuin in een hotel, je kunt niemand betrappen op slecht onderhoud van de planten en bomen. Bij de ingang terug gekomen zien we een vrouw een offer voorbereiden. Dat bestaat uit fruit en groente, een koekje en wat bloemen, een stukje stof, kortom alles wat je als mens gebruikt schenk je ook als offer. De hele schaal zet de vrouw op haar hoofd en ze wandelt met kleine pasjes naar de plekken waar ze de offers neerlegt. Dit zal vandaag nog zeker twee keer worden herhaald. Een mooi stukje Indonesië.
We laten de tempel achter ons en rijden op weg naar de Tanah Lot naar de apentempel Alas Kedaton Monkey forrest. Hier leven zo´n 500 makaken in vrijheid. We worden rondgeleid door een gids (elke twee personen 1 gids), gewapend met een stok om eventuele vervelende aapjes op afstand te houden. We kopen een zakje doppinda’s en dan is de beer los. Ze hebben natuurlijk allang door dat we iets te eten bij ons hebben en komen dichterbij. Ineens zit er een makaak op mijn schouder en bedelt om een pinda, hij was heel lief. Uiteindelijk springt hij op de grond, gaat op mijn voet zitten en houdt me met armen en benen vast zodat ik niet weg kan. We bieden een pinda aan maar dat heeft hij door. Hij steekt een vinger uit om de pinda aan te pakken maar laat me niet los. De tweede poging bestond er uit om de pinda op iets grotere afstand aan te bieden wat hem niets deed. Hij hield vast. De derde poging werkte. We stoppen tegelijkertijd in handen en voeten een pinda waardoor hij los laat en ik er vandoor kan. Hij was wel heel lief en zijn lijfje en zijn vingertjes voelden zacht en warm aan.
De apentempel heeft meerdere makaken - families als bewoner. Ze verdedigen hun territorium. Met een hoop geschreeuw en geblaas proberen ze te imponeren en de andere familie op afstand te houden.
Er waren ook hele kleine jonge aapjes van niet meer dan 25 cm groot. Ze komen net uit het ei. Naar elkaar doen ze heel stoer om vervolgens snel de bescherming van hun moeder weer te zoeken.
Na het bezoek worden we automatisch meegenomen naar het winkeltje van de gids waar we, na heel veel gedoe over een lawaaihemd, naar de bus gaan met een houten aap.
Het is al wat later in de middag als we aankomen bij de Tanah Lot tempel aankomen, die in de zee is gelegen. Om er te komen moet je door het water lopen. We hopen dat we een mooie zonsondergang te zien krijgen en tot die tijd kijken we mensen. Iedereen zoekt het beste plekje voor de mooiste foto. Het is scharrelen en schuiven geblazen.
Een half uur voor zonsondergang komen er twee groepen mannen en vrouwen naar de tempel gelopen. Mannen in het wit met witte hoofdtooi, vrouwen in witte blouse met mooie sarong en een bloem in hun haar. We zijn benieuwd of ze het water in zullen gaan en de tempel zullen betreden. We houden de adem in. Vlak voor het water houden ze stil en brengen hun offer. Hierna verdwijnen ze weer zoals ze gekomen zijn, rustig en tevreden. Ze laten ons achter met de ondergaande zon. De zon, die niet onderging in zee, maar net boven zee in de wolken verdween. Een enkele keer komt de rood geworden zon nog door de wolk heen en dan is het voorbij. Het is donker en tijd om terug te gaan naar het hotel.
Als we gaan eten met Dorry en Theo komen we Alfred en Terry tegen in het restaurant. Alfred is wezen duiken en heeft een fantastische dag gehad. Hij is er helemaal vol van en verteld dat in geuren en kleuren. Terry is met Marian, Jan en de boys op pad geweest en ook zij hadden een leuke dag.
Klant tevreden.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
