29 oktober

29 oktober

Als we wakker worden is het allang licht. Op Bali komt de zon op om 05.00 uur, een lekkere lange dag dus. Vandaag gaan we een deel van Bali bekijken, waarvoor we om 09.00 uur zullen vertrekken. We genieten van de cottages en de tuinen van het kleine complex waar we gehuisvest zijn Swatika.

Ons eerste bezoek vandaag is aan een Balinese dansvoorstelling. In een groot theater, overdekt maar in de open lucht wordt de uitvoering voorgedragen. Het verhaal gaat over een koning die verliefd wordt op de gemalin van een verbannen koning. De kuisheid van Sintra wordt door de verbannen koning op de proef gesteld. Ramayana is een mooi liefdesverhaal en prachtig voorgedragen in schitterende kostuums. Wat erg veel indruk op ons heeft gemaakt is de wijze waarop de danseressen de hun ogen van links naar rechts konden bewegen in heel directe bewegingen; klik, klak, klik, klak. Ongelofelijk knap. Twee uur lang zijn we in de ban van dit mooie verhaal.

Na de dansvoorstelling rijden we door naar Mas, een stadje waar traditioneel houtsnijwerk wordt gemaakt. Er worden prachtige beelden gemaakt van de meest uiteenlopende soorten hout, zelfs van krokodillenhout. We wisten niet eens dat dat bestond.
Toch was het gevoel wat we bij dit bezoek hebben niet heel goed. Ongeveer 25 mannen en vrouwen van jong tot oud, zitten te beitelen, te schuren en te lakken. Ze keken niet erg blij en er was geen contact met ons. Dat hadden we nog niet eerder meegemaakt. Binnen, in de winkel is het anders. Zodra je een blik werpt op een beeldje ben je de Sjaak. Gewapend met een telmachine wordt ongevraagd al uitgerekend wat het zal gaan kosten. Een gevoel van achtervolgingswaanzin bekruipt je. Ze laten je niet met rust en achtervolgen je door de winkel; met als gevolg dat je de winkel eigenlijk in je tempo doeloe uitsluipt, om niet meer om te kijken.

We laten de timmerlieden achter ons en rijden naar de vulkaan Kintamani. Voordat we aan de top komen om van het uitzicht te genieten begint het te regenen. We gaan lunchen en hebben uitzicht over het meer wat 1000 meter onder ons ligt en een vulkaan die door steeds wisselende luchten elke tien minuten van uitstraling veranderd. De donkere wolken trekken weg en de zon begint weer te schijnen.

Na het eten dalen we af naar het waterpaleis. Hier moet de sarong weer aan. Gelegen in een prachtige tuin met Jasmijnbomen, papagaaiebloemen en cambodjabloemen. Het ruikt heerlijk naar een boeketje bloemen. Het park is een plek waar mensen komen om zich te bezinnen en tot zichzelf te komen. Het waterpaleis ligt in een diep dal waardoor je geen geluidhinder van voorbijrijdend verkeer hoort. Je gaat hier vanzelf langzamer lopen. Pelan, pelan. Wat een heerlijke sfeer.

We moeten na de heerlijke wandeling het waterpaleis achterlaten omdat we naar de 1000 jaar oude sawa’ s willen kijken. Wat begonnen is met het kappen van bomen en het uitgraven van boomwortels is nu een schitterende rijstplantage. Van onderaf is de plantage opgebouwd tot ontelbare plateaus rijstvelden. De kleur groen is zo mooi. We staan er van te genieten en realiseren ons wat dit een tijd en energie heeft gekocht om dit te realiseren.

Met moeite nemen we afscheid.en rijden door naar de zilverstad. Hier wordt alles met de hand gemaakt. Een enorm priegelwerk waarvoor je groot respect moet hebben. We begrijpen het proces niet helemaal maar het gaat uiteindelijk om het eindproduct. In de vitrine ligt een hanger met een haken kruis waarvan we toch wel even schrikken. Het verschil is dat het hakenkruis links om beweegt en dit hakenkruis rechtsom draait. Het symboliseert geboorte, leven, dood en reïncarnatie (Swatika). Bizar, dit symbool is dus al eeuwen oud.

Na dit bezoek is het echt tijd om ons in de file te storten en anderhalf uur later tevreden uit te stappen. We hebben veel gezien.
Klant tevreden.