23 oktober

23 oktober

Gisteravond zijn we met de groep van 10 naar de dansvoorstelling gegaan. We waren de enigen want de rest van de groep ging niet mee. Dus gaan we gewoon gezellig met ons eigen cluppie. Vooraf wordt er een heerlijk buffet geserveerd en tijdens het eten wordt er muziek gemaakt en wordt er gedanst. Dit alles nog voordat de voorstelling moet beginnen. De voorstelling wordt in de buitenlucht gegeven. We krijgen plekken bovenin de arena en hebben een goed totaal overzicht op het podium. De lucht is warm en we zitten in deze zwoele lucht te genieten van de twee uur durende voorstelling. Dat hebben we goed gedaan en tevreden gaan we na afloop gaan we naar het hotel terug..

We rijden vandaag naar een batik schilderijenatelier. Wat een prachtige werken er zijn er wel een paar bij die we willen meenemen. Maar ze zijn enorm en waar moeten we ze ophangen. Er hangt ook een afbeelding bij van de broers van Theo. Ze roepen allemaal OOOOO! zoals Theo dat ook zo mooi kan. We mogen ook even iets proberen met een batikverf pen. De kunst is om je verfbakje recht te houden en niet alleen maar op de pen te letten. We zetten de handtekening er onder en kopen een batikpennetje, leuk als souvenir.

En dan gaan we naar de hindoetempelcomplex de Prambanan. Het complex heeft ruim 240 tempels maar slechts enkelen zijn er bewaard gebleven of gerestaureerd. Er wordt nog steeds hard gewerkt aan de opbouw. We beklimmen een aantal tempels terwijl het steeds drukker wordt. Alles wordt in beslag genomen door een enorme hoeveelheid kinderen in groene shirtjes. Die zullen we vandaag nog wel tegenkomen. Ze kijken ons aan alsof we van een andere planeet komen. Als we de enorme bouwwerken hebben bekeken trekt een van de kinderen de stoute schoenen aan en vraagt of we samen met hen op de foto willen. Nou, dat pakte uit. Van alle kanten werden we aangeklampt. We werden omringd en konden eigenlijk niet weg, als je paar stappen opzij deed dan deed de groep het zelfde. Uiteindelijk hebben we ze allemaal tevredengesteld, een zwangere moeder op verzoek nog een hand op de buik gelegd want dat zou geluk brengen en lopen we samen met een groep kinderen richting de uitgang. Intussen doen we een engels lesje met ze. Ze zeggen geen engels te spreken maar met het opnoemen van een paar woorden komen we gezamenlijk toch nog een heel eind. De leraar vindt het geweldig en probeert, achteruitlopend alles te filmen. Als we bij de uitgang zijn scheiden onze wegen. Ze roepen bye, bye en weg zijn ze. Ook wij gaan na de verkoopacties te hebben doorstaan naar de bus. Wat is dat toch steeds een project. Je wilt ze niet teleurstellen maar je kunt niet anders. Als je er met een in gesprek gaat heb je er gelijk vijftien bij.

We rijden door naar een afgelegen dorpje en moeten een smal pad aflopen om bij het, ook weer schitterend gelegen restaurant te komen. Het ligt opgesloten tussen een bamboebos en het dorp. Er is hier geen enkel verkeer te horen, buiten dan misschien het geluid van een brommertje van een van de locals. Op het pad er naar toe komen drie kleine meisjes in witte jurkjes en hoofddoekje met rood afgezet op ons afgerend en in een mum van tijd hebben ze onder je truitje gekeken en graaien drie paar handjes in je tas. Wat een apekoppen. We sturen ze weg, Die waren goed opgeleid.

Het restaurant is mooi en bestaat ook hier uit niet meer dan een grote overkapping waarvan het dak bestaat uit rieten matten. We eten weer heerlijk, we hebben daar toch echt geen klagen over. Altijd goede verse soep en een heerlijk buffet en als dessert in elk geval fruit.

En dan is het tijd om naar ons nieuwe hotel te gaan. Als we daar aan komen worden we verwelkomd door een groep oudere muzikanten die in kleermakerszit de instrumenten bespelen. Het lijkt of ze op de automatische piloot zijn gezet maar het zal wel concentratie zijn. In een schitterende hal, waar meer bedienden staan dan je je kunt voorstellen+ twee bij de deur, een bij de receptie, een in de hal zelf, een aan de zijkant van de hal, een aan het einde van de hal en dan nog de kofferjongens. Het mooiste hotel hebben we al gehad maar we zijn nu toch wel nieuwsgierig geworden naar de kamers, want de entree alleen al beloofd veel goed.

Als we de deur van de kamer opengooien weten we niet wat we zien, dit overtreft alles. Een enorme woonkamer met gigantische banken en eethoek. Een nog eens enorme slaapkamer met inloopkamer. Een mega badkamer met ligbad met trap om er in te komen, een losse douche, een toilet met bidet in een aparte ruimte in de badkamer, een keuken en dan nog extra toiletten. We waren sprakeloos, dit kan gewoon niet, dit is decadent maar o wat een verwennerij.
We hebben nog niet kunnen bijkomen van de verrassing of Frans staat al voor de deur om te vertellen dat zij een privé-zwembad hebben en een jacuzzi, het moet niet gekker worden.
We gaan eerst zwemmen en ook dat is weer een verrassing, dit is toch echt het paradijs. Midden in een geweldig mooie tuin met bruggetjes en terrasjes ligt een zwembad omgeven door palmbomen en bloeiende planten en bomen. Het water is heerlijk koel en dat is genieten. We kunnen er niet over uit wat een bofkonten wij toch zijn. Het is echt een droom.

Na het eten bezoeken we de kamers van de anderen en inderdaad zijn ze allemaal even prachtig. We verlaten Frans, die er vast van overtuigd is dat hij met de familie de jacuzzi in zal gaan. Wat een heerlijk verblijf.