24 oktober
Door: edith
Blijf op de hoogte en volg Fred en Edith
04 November 2013 | Nederland, Nootdorp
24 oktober
We rijden vandaag van Yogyakarta naar Solo en het is een lange reis van 350 km.
We bezoeken het paleis van prins Mankunegaran. Het is nog vroeg in de ochtend als we daar aankomen en de enige die op het complex is aanwezig is en aan het werk is de tuinman. Het paleis heeft een enorme overdekte entree, bestaande uit een overkapping zoals we ze wel vaker hebben gezien. Erna, hoewel haar naam iets anders doet vermoeden, een Indonesische, is onze gids. We moeten voor het binnengaan van het paleis de schoenen uit en krijgen een plastic om ze daar in te doen. Er mogen in het paleis geen foto´s worden gemaakt omdat alles wat er staat privé-bezit is. Erna, is een bijdehandje. Ze vertelt en maakt grapjes zodat iedereen goed bij de les blijft, vooral Frans. Uiteindelijk gaan we naar de buitenzijde van de grote zaal waar een schitterende vergaderopstelling staat, helemaal in wit en goed, hier mag wel een foto gemaakt worden. De meeste indruk heeft de buitenkamer op mij gemaakt. Daar ging een heerlijke sfeer van uit. De kamer bestond ook hier weer uit slechts een overkapping maar was kompleet ingericht als ruime huiskamer met enorme banken en kasten. Met daaromheen de mooi aangelegde tuinen waar je vanuit de zitbanken een mooi uitzicht op had geven een perfecte sfeer. We kunnen ons goed voorstellen dat de prins hier met zijn gezin graag komt.
We stoppen voor een koffiebreak en het eten.maar rijden snel weer verder. We moeten vandaag kilometers maken. Onderweg wordt er nog gestopt voor een foto van twee ossen die een grote kar voort trekken. Ze lopen langzaam en zijn helemaal opgenomen in de verkeersdrukte. Het lijkt ze niets te doen.
Ook deze aankomst in het nieuwe Harris hotel wordt gevierd met een welkoms drankje Dit hotel wil een jonge, moderne uitstraling hebben en dat uit zich in jonge bediening in moderne witte broeken en oranje shirts. Alles in het hotel is wit met oranje en het is inderdaad vrolijk. De kamer is niet groot maar is prima. Hier houden we het ook wel twee dagen uit hoor.
Het restaurant ligt aan het zwembad met ligstoelen en fijne zitjes. Het personeel is goed opgeleid maar toch weer heel anders dan bij ons vorige luxe hotel. Grappig om te zien. Maar ze weten in Indonesië wel wat service verlenen is zeg. Super!.
Die avond blijven we eten in het restaurant van het hotel. We hebben geen trek in iets groots dus kiezen we eigenlijk een bijgerechtje uit. Ze kijken wel een beetje vreemd maar dat kan ons niet schelen. Na deze hele lange reis zijn we blij dat we ons mandje in kunnen. Morgen zien we wel verder.
We rijden vandaag van Yogyakarta naar Solo en het is een lange reis van 350 km.
We bezoeken het paleis van prins Mankunegaran. Het is nog vroeg in de ochtend als we daar aankomen en de enige die op het complex is aanwezig is en aan het werk is de tuinman. Het paleis heeft een enorme overdekte entree, bestaande uit een overkapping zoals we ze wel vaker hebben gezien. Erna, hoewel haar naam iets anders doet vermoeden, een Indonesische, is onze gids. We moeten voor het binnengaan van het paleis de schoenen uit en krijgen een plastic om ze daar in te doen. Er mogen in het paleis geen foto´s worden gemaakt omdat alles wat er staat privé-bezit is. Erna, is een bijdehandje. Ze vertelt en maakt grapjes zodat iedereen goed bij de les blijft, vooral Frans. Uiteindelijk gaan we naar de buitenzijde van de grote zaal waar een schitterende vergaderopstelling staat, helemaal in wit en goed, hier mag wel een foto gemaakt worden. De meeste indruk heeft de buitenkamer op mij gemaakt. Daar ging een heerlijke sfeer van uit. De kamer bestond ook hier weer uit slechts een overkapping maar was kompleet ingericht als ruime huiskamer met enorme banken en kasten. Met daaromheen de mooi aangelegde tuinen waar je vanuit de zitbanken een mooi uitzicht op had geven een perfecte sfeer. We kunnen ons goed voorstellen dat de prins hier met zijn gezin graag komt.
We stoppen voor een koffiebreak en het eten.maar rijden snel weer verder. We moeten vandaag kilometers maken. Onderweg wordt er nog gestopt voor een foto van twee ossen die een grote kar voort trekken. Ze lopen langzaam en zijn helemaal opgenomen in de verkeersdrukte. Het lijkt ze niets te doen.
Ook deze aankomst in het nieuwe Harris hotel wordt gevierd met een welkoms drankje Dit hotel wil een jonge, moderne uitstraling hebben en dat uit zich in jonge bediening in moderne witte broeken en oranje shirts. Alles in het hotel is wit met oranje en het is inderdaad vrolijk. De kamer is niet groot maar is prima. Hier houden we het ook wel twee dagen uit hoor.
Het restaurant ligt aan het zwembad met ligstoelen en fijne zitjes. Het personeel is goed opgeleid maar toch weer heel anders dan bij ons vorige luxe hotel. Grappig om te zien. Maar ze weten in Indonesië wel wat service verlenen is zeg. Super!.
Die avond blijven we eten in het restaurant van het hotel. We hebben geen trek in iets groots dus kiezen we eigenlijk een bijgerechtje uit. Ze kijken wel een beetje vreemd maar dat kan ons niet schelen. Na deze hele lange reis zijn we blij dat we ons mandje in kunnen. Morgen zien we wel verder.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
